Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Τελειώνουν τα αποθέματα νερού



Έκκληση για περιορισμό της κατανάλωσης νερού απηύθυνε ο Οργανισμός Ανάπτυξης Δυτικής Κρήτης (ΟΑΔΥΚ), διότι, όπως τόνισε, τα αποθέματα είναι περιορισμένα τόσο για την ύδρευση όσο και για την άρδευση.

Σε σχετική ανακοίνωση αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι ο νομός βιώνει «τη χειρότερη χρονιά της τελευταίας 50ετίας, όσον αφορά τις βροχοπτώσεις και χιονοπτώσεις, κυρίως στους ορεινούς του όγκους, με αποτέλεσμα τη μείωση των αποθεμάτων νερού».

Αυτό προκαλεί τη μείωση της παροχής νερού από πολλές πηγές από τις οποίες υδρεύονται περιοχές όπως τα Χανιά.

Στην ανακοίνωσή του ο ΟΑΔΥΚ αναφέρει ότι για πρώτη φορά έχει προχωρήσει σε εκ περιτροπής παροχή νερού και τονίζει ότι «λειτουργεί τα αντλιοστάσιά του σε 24ωρη βάση, που σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες, προκαλούν κόπωση στα μηχανήματα καθώς και συνεχείς βλάβες».


www.zougla.gr

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΤΟΥ ΣΕΛΙΝΟΥ Προϋπόθεση η ενότητα

Γιώργος Γεωργακάκης

Η ενότητα μεταξύ όλων των Σελινιωτών αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την προκοπή της πρώην επαρχίας, ειδικά την επόμενη περίοδο που θα τεθεί σε εφαρμογή ο “Καλλικράτης” και οι τρεις υφιστάμενοι Δήμοι (Ανατολικού Σελίνου, Καντάνου και Πελεκάνου) θα αποτελέσουν έναν νέο Οργανισμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Καντάνου - Σελίνου).
Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από την πλειονότητα των τοποθετήσεων και των χαιρετισμών που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του διήμερου συνεδρίου με θέμα «Το Σέλινο των Αρμάτων και των Γραμμάτων», το οποίο συνδιοργάνωσαν, το περασμένο Σαββατοκύριακο, στο δημαρχείο Καντάνου, η Ιστορική, Λαογραφική και Αρχαιολογική Εταιρεία Κρήτης (ΙΛΑΕΚ) και ο Δήμος Καντάνου, υπό την αιγίδα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων.
Στη διάρκεια του συνεδρίου έγιναν ενδιαφέρουσες ομιλίες από σημαντικούς ομιλητές, με επίκεντρο τα Άρματα και τα Γράμματα στο Σέλινο κατά τα παρελθόντα έτη. Βασική επισήμανση των περισσότερων εισηγητών ήταν ότι το Σέλινο διαθέτει έναν τεράστιο πλούτο στον τομέα του Πολιτισμού, τον οποίο οι Σελινιώτες οφείλουν, κατ’ αρχήν, να προστατέψουν και, εν συνεχεία, να αναδείξουν, καθώς αποτελεί ένα αδιαμφισβήτητο συγκριτικό πλεονέκτημα της περιοχής, που μπορεί να συμβάλλει, τα επόμενα χρόνια, στην προσπάθεια για ανάπτυξη και ενίσχυση του τοπικού εισοδήματος.
Ο ΕΥΤΥΧΗΣ ΔΑΜΙΑΝΑΚΗΣ
O βουλευτής Χανίων του ΠΑΣΟΚ, Ευτύχης Δαμιανάκης, στον σύντομο χαιρετισμό του, επισήμανε ότι «και τα Γράμματα και τα Άρματα έχουν καταγραφεί ιστορικά. Και μάλιστα με πολύ μεγάλα γράμματα στην Ιστορία. Η δική μου παρουσία εδώ αφορά περισσότερο το μέλλον της επαρχίας, γιατί το μέλλον οφείλει να είναι αντάξιο του παρελθόντος. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν καταφέρουμε ενωμένοι, τον πολιτισμικό και λοιπό πλούτο, που διαθέτουμε ως επαρχία, να τον διατηρήσουμε στο μέλλον. Γιατί η φροντίδα όλων μας πρέπει να είναι το μέλλον της νέας γενιάς. Των νέων παιδιών, όλης της χώρας, όλου του κόσμου, και των νέων παιδιών της επαρχίας μας. Νομίζω ότι εκεί πρέπει να στοχεύσουμε, γι’ αυτό πρέπει να αγωνιστούμε. Αφήνοντας μικροκομματικές, μικροπολιτικές και άλλες λογικές στα θέματα της ανάπτυξης, του πολιτισμού και της διαμόρφωσης όρων και συνθηκών, που θα κάνουν την επαρχία μας ανταγωνιστική, προς όφελος των πολιτών της. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα του μέλλοντος. Σε αυτό θα είμαι παρών», υπογράμμισε ο κ. Δαμιανάκης.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΤΗΣ ΙΛΑΕΚ
Την ανάγκη συμπόρευσης όλων των Σελινιωτών, τόνισε και η πρόεδρος της ΙΛΑΕΚ, Αρχόντισσα Ναναδάκη - Παπαδερού. Όπως είπε, «πρέπει να υπάρχει ενότητα. Εάν θέλουμε να προκόψει το Σέλινο πρέπει όλοι οι Σελινιώτες, ενωμένοι, να αγωνιστούμε γι’ αυτό. Και τώρα που προκύπτει ο νέος Δήμος με το σχέδιο «Καλλικράτης» πιστεύω ότι αυτό θα είναι πάρα πολύ ωφέλιμο για το Σέλινο, γιατί θα είμαστε όλοι μαζί. Το Σέλινο μπορεί να πετύχει πολλά. Αλλά πρέπει να φύγουμε από τη σφαίρα του εγώ και να πάμε στη σφαίρα του εμείς», σημείωσε η κα Ναναδάκη - Παπαδερού, επισημαίνοντας, παράλληλα, ότι «πρέπει οπωσδήποτε η πολιτιστική κληρονομιά, που αυτή τη στιγμή διαθέτει το Σέλινο, να προστατευθεί και να αξιοποιηθεί πάση θυσία. Το Σέλινο έχει 145 βυζαντινές εκκλησίες, εκ των οποίων οι περισσότερες θέλουν συντήρηση και μερικές κινδυνεύουν να καταρρεύσουν. Έχουμε επίσης τις αρχαίες πόλεις. Είναι η Υρτακίνα, η Λισός, η Έλυρος, η Συία, που ποιος ξέρει τι θησαυρούς κρύβουν μέσα τους και που κάνουμε τόσους αγώνες εδώ και χρόνια, κάπου να αρχίσει μια ανασκαφή, κάπου να έρθουν κάποια πράγματα στο φως, όσα έχουν μείνει βέβαια από τους αρχαιοκάπηλους, γιατί μέχρι να οργανωθεί η Αρχαιολογική Υπηρεσία ποιος ξέρει πόσα έφυγαν».
Αναφερόμενη στα συνέδρια που συνδιοργανώνει τα τρία τελευταία χρόνια η ΙΛΑΕΚ με τους Δήμους της πρώην επαρχίας Σελίνου, η κα Ναναδάκη - Παπαδερού υπογράμμισε ότι «σκοπός των συνεδρίων αυτών είναι κυρίως να βγει το Σέλινο από μια αφάνεια, στην οποία βρισκόταν κατά το παρελθόν. Ενώ το Σέλινο έχει μια ιστορία σπουδαία, ήταν κάπως ξεχασμένο. Το ηλεκτρικό ρεύμα ήρθε στη Σούγια το 1972. Ο οδικός άξονας που συνδέει τα Χανιά με τη Σούγια ολοκληρώθηκε το 1979 - 1980. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι η επαρχία μας επί σειρά ετών είχε παραμεληθεί».
ΝΟΜΑΡΧΗΣ - ΔΗΜΑΡΧΟΙ
Ο νομάρχης Χανίων, Γρηγόρης Αρχοντάκης τόνισε ότι η διοργάνωση του συνεδρίου αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να τερματιστούν οι όποιες αντιπαραθέσεις υπήρξαν το τελευταίο διάστημα με αφορμή τα όσα προβλέπει ο «Καλλικράτης» και υπογράμμισε ότι μόνο ενωμένο το Σέλινο θα καταφέρει να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις των καιρών.
Την ανάγκη κοινής πορείας όλων των Σελινιωτών τα επόμενα χρόνια, προκειμένου να αξιοποιηθούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου, ο Πολιτισμός και το περιβάλλον, επισήμανε και ο δήμαρχος Καντάνου, Ευτύχης Δασκαλάκης. «Όλοι μαζί μπορούμε περισσότερα, όλοι μαζί μπορούμε καλύτερα», είπε χαρακτηριστικά.
Παράλληλα, τόνισε τις προσπάθειες που καταβάλει τα τριάμισι τελευταία χρόνια η Δημοτική Αρχή του Δήμου Καντάνου για την προστασία τόσο του περιβάλλοντος, όσο και της ιστορικής - πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής, κάνοντας ιδιαίτερα αναφορά στον δρόμο Άναβος - Κάντανος, στο φαράγγι της Καντάνου, αλλά και στη δρομολόγηση του Ιστορικού - Λαογραφικού Μουσείου.
Χαιρετισμούς απηύθυναν και οι δήμαρχοι Πελεκάνου, Γιώργος Ζουριδάκης και Ανατολικού Σελίνου, Λευτέρης Παπαδερός, επισημαίνοντας την ανάγκη να γίνουν τα σωστά βήματα το επόμενο διάστημα, με στόχο την ανάπτυξη του Σελίνου στο σύνολό του.

Ο φυσικός και
ιστορικός πλούτος

Σε ανακοίνωση της Κίνησης Πολιτών του Δήμου Καντάνου επισημαίνεται μεταξύ άλλων: “Στο επίκεντρο του Συνεδρίου της ΙΛΑΕΚ βρέθηκε ο φυσικός και ιστορικός πλούτος του Σελίνου, κατατέθηκαν σκέψεις που εδώ και καιρό η Κίνηση Πολιτών του Δήμου Καντάνου, μια ανεξάρτητη κίνηση με επικεφαλής τη Σ. Αλφιέρη και υποψήφια δήμαρχο στον Δήμο Καντάνου - Σελίνου, βάζει έντονα στο τραπέζι την εναλλακτική πρόταση ανάπτυξης του Σελίνου.
Ξεκινήσαμε δειλά το 2007 να βάλλουμε έναν δείκτη προστασίας στο ιστορικό φαράγγι και στον λιθόκτιστο δρόμο του Σελίνου, σε συνεργασία με την πρωτοβουλία Καντάνου για την ανάδειξη και την προστασία του ιστορικού της φαραγγιού”. Τονίζεται ακόμα: “Εμείς καταθέτουμε δημόσια τις προτάσεις μας για την ανάπτυξη του τόπου, δεν μας ενδιαφέρουν οι εντάσεις μας ενδιαφέρει το αύριο του Δήμου μας το αύριο των νέων παιδιών που αναζητούν λύσεις επιβίωσης στον τόπος που γεννήθηκαν και έχουν σήμερα τον πρώτο λόγο”.

“Ανατρέχω στο παρελθόν,
οραματίζομαι το μέλλον”

Στη διάρκεια του συνεδρίου, ο κ. Μανώλης Μπουζάκης μίλησε με θέμα «Σέλινο: Ανατρέχω στο παρελθόν. Οραματίζομαι το μέλλον». Μεταξύ άλλων, υπογράμμισε ότι οραματίζεται το Σέλινο ως «μια αδιαίρετη ενότητα».
Ο κ. Μπουζάκης υπογράμμισε, ακόμη, ότι «είμαστε γεννήματα κι αναθρευτάρια μιας φύσης μοναδικής. Όμορφης και πολύ πλούσιας. Ναι, καλά ακούσατε! Πολύ, πολύ πλούσιας. Δεν είναι σχήματα λόγου αυτά. Είναι μια κραυγαλέα πραγματικότητα. Το μέλλον αυτής της φύσης είναι και το δικό μας μέλλον. Τη φύση τη σεβόμαστε και συνεργαζόμαστε μαζί της. Η συνεργασία αυτή απαιτεί μελέτη και γνώση. Οι εικόνες του χθες είναι μόνο ελκυστικά ερεθίσματα. Ο σχεδιασμός του αύριο απαιτεί σκληρή και μεθοδική εργασία. Οι αστικές, καταπιεστικές και βάρβαρες κοινωνίες του σύγχρονου κόσμου δημιουργούν κάθε μέρα στρατιές απελπισμένων συνανθρώπων μας, που ψάχνουν εναγωνίως πρόσκαιρα ή και μόνιμα καταφύγια αναψυχής και ανακούφισης. Δε μένει παρά να κατανοήσουμε, να ομονοήσουμε και να συνεργαστούμε. Αυτά μπορεί να τα πετύχει μόνο μια κοινωνία πολιτών. Οι ιδιώτες, ξέρετε, αυτοί των αρχαίων παππούδων μας, οι ιδιώτες… περιττεύουν», υπογράμμισε ο κ. Μπουζάκης.
Για τρεις φωτισμένους δασκάλους του Σελίνου: τον Παντελή Βαβουλέ, τον Αντώνη Τρακάκη και τον Μιχάλη Χατζημιχελάκη, μίλησε ο δάσκαλος - λαογράφος, Σταμάτης Αποστολάκης.
«Διάλεξα τρεις σύντομες βιογραφίες δασκάλων του Σελίνου, του παρελθόντος, για να προβληθεί πέραν του κυρίου έργου των: η ιστορική συνεισφορά του ενός για την επαρχία του (Τρακάκης), η λαογραφική κατάθεση του άλλου για τον λαϊκό πολιτισμό μας (Βαβουλές) και η τεράστια εξωσχολική δραστηριότητα του τρίτου για τον τόπο (Χατζημιχελάκης). Τρία φωτεινά πρότυπα, οδηγοί και οδοδείκτες πορείας για τους σημερινούς συναδέλφους μας. Χωρίς να κάνουμε τις απαραίτητες συγκρίσεις των συνθηκών εκείνων με τις σημερινές», επισήμανε με νόημα ο κ. Αποστολάκης.
Η Κάντανος στη δημοτική ποίηση της Κρήτης ήταν το θέμα που ανέπτυξε ο τ. ερευνητής του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, Παναγιώτης Καμηλάκης.
Για τους βυζαντινούς ναούς του Σελίνου, τους ζωγράφους και τις τοιχογραφίες τους, μίλησε η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μαρία Κωνσταντουδάκη - Κιτρομηλίδου.
Στη μάχη του Πύργου της Καντάνου το 1897 αναφέρθηκε η φιλόλογος - ιστορικός, Στέλλα Φραγκιουδάκη.
«Ναχιγιές (επαρχία) του Σελίνου το 1650. Τα νέα δεδομένα της Οθωμανικής κατάκτησης» ήταν το θέμα που ανέλυσε ο ιστορικός ερευνητής, Νεκτάριος Νικολακάκης.
Για τις έφιππες μορφές των Αγίων Γεωργίου και Δημητρίου σε απεικονίσεις ναών από την περιοχή του Σελίνου το πρώτο μισό του 14ου αιώνα, μίλησε η αρχαιολόγος, Μαρία Μαραγκουδάκη.
Στους αρχαίους οχυρωματικούς πύργους της επαρχίας Σελίνου αναφέρθηκαν οι αρχαιολόγοι, Παρασκευή Δροσινού και Αγγελική Τσίγκου.
Για τα τοπωνύμια της πρώην Κοινότητας Σκάφης Σελίνου μίλησε ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ευτύχης Τωμαδάκης.
«Το Σέλινο χθες και σήμερα», ήταν το θέμα που πραγματεύτηκε ο πρόεδρος της Εταιρείας Ανάπτυξης Καντάνου, Βασίλης Κουκουβιτάκης.
«Δεκαπενταύγουστος. Η θρησκευτικότητα ως μνήμη και ταυτότητα. Το εθνογραφικό παράδειγμα του ορεινού χωριού Ροδοβάνι Σελίνου», ήταν το θέμα στο οποίο αναφέρθηκε ο κοινωνιολόγος, Ισίδωρος Παχουνδάκης.
Για τον λαϊκό πολιτισμό της Καντάνου, μοχλό ανάπτυξης της περιοχής, μίλησε η διευθύντρια του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, δρ Φιλολογίας, Κατερίνα Πολυμέρου - Καμηλάκη.
Τέλος, ο γενικός διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», Νίκος Παπαδάκης, ο οποίος δεν μπόρεσε να παραστεί στο συνέδριο λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, σε σύντομο χαιρετισμό του σημείωσε ότι «το συνέδριο της ΙΛΑΕΚ αποτέλεσε και αποτελεί δημιουργική πνευματική ανάσα, αφού πάντα προσελκύει εκλεκτούς εισηγητές, που, με ιδιαίτερη επιστημονική κατάρτιση, πραγματεύονται θέματα, που αφορούν στην Παράδοση, στην Ιστορία, στην Αρχαιολογία και όχι μόνο του τόπου μας».

www.haniotika-nea.gr

Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

Ο Μέγας Αλέξανδρος και η Κρήτη



Γράφει ο ΜΙΝΩΣ ΣΟΦΟΥΛΗΣ


Το 335 π.Χ. 500 Κρήτες τοξότες, συμπολεμούν με τους Μακεδόνες, εναντίον των Θηβαίων, που -βοηθούμενοι από τους Αθηναίους- είχαν ξεσηκωθεί εναντίον του βασιλιά της Μακεδονίας, μόλις κυκλοφόρησε η φήμη ότι είχε σκοτωθεί ο Αλέξανδρος.
Στη σύγκρουση εκείνη έπεσαν 70 τοξότες και ο αρχηγός τους.

«...Και Ευρυβώτας τε ο Κρης πίπτει ο ταξιάρχης και αυτών των τοξοτών ες εβδομήκοντα…» (Αρριανός).
Μα πώς βρέθηκαν οι Κρήτες τοξότες κάτω από τα τείχη της Θήβας πριν αρχίσει η εκστρατεία εναντίον των Περσών υπό την αρχηγία του Αλέξανδρου, όπως είχε συμφωνηθεί στη συνέλευση της Κορίνθου το 336 π.Χ.;
Τους Κρητικούς δεν τους ενδιέφερε η απόφαση που πήραν όλες οι ελληνικές πόλεις εκτός της Σπάρτης [αφού οι Σπαρτιάτες απάντησαν πως το έθιμό τους είναι να αρχηγεύουν στον πόλεμο και όχι ν’ ακολουθούν άλλους: «...Ίδιον ημών είναι να άγωμεν και ουχί να αγώμεθα…»] να βοηθήσουν (με βαριά καρδιά!) τον Μακεδόνα στρατηλάτη.
Αυτοί είχαν πάρει την απόφαση να σταθούν δίπλα στους Μακεδόνες πολύ ενωρίτερα και η αιτία ήταν ο πατριώτης τους Νέαρχος.
Ο πατέρας του ο Ανδρότιμος, που καταγόταν από τη Λατώ της Κρήτης, έφυγε από το νησί και εγκαταστάθηκε στην Αμφίπολη της Μακεδονίας.
Λόγω των ικανοτήτων του βρέθηκε στην αυλή του Φιλίππου και εκεί άρχισε η φιλία του Νεάρχου με τον συνομήλικό του Αλέξανδρο.
Μια φιλία που έμεινε αταλάντευτη έως το τέλος του μεγάλου στρατηλάτη.
Τον ακολούθησε στην Ιλλυρία, όπου εξορίστηκε από τον πατέρα του, επειδή αντέδρασε στον δεύτερο γάμο του, κάτι που έβαζε στο περιθώριο τη μητέρα του Ολυμπιάδα. Μετά τη συμφιλίωση Φιλίππου – Αλεξάνδρου, επέστρεψαν και οι δύο από την εξορία αλλά και πάλι ο Νέαρχος εξορίστηκε επειδή ο βασιλιάς δεν τον ήθελε κοντά στον διάδοχο.
Μόλις ο Αλέξανδρος ανέβηκε στον θρόνο ο Νέαρχος γύρισε κοντά στον φίλο του. Με ενέργειες δικές του βρέθηκαν λοιπόν στη Μακεδονία οι Κρήτες τοξότες, που έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην εκστρατεία που ετοιμαζόταν εναντίον των Περσών.
Αρχές του 334 π.Χ. πέρασε στην Ασία ο Αλέξανδρος με κύρια δύναμη το Μακεδονικό πεζικό και το Θεσσαλικό ιππικό. Υπήρχε αρχικά και συμμετοχή των ελληνικών πόλεων κατά 20%, χωρίς ποτέ να τις πιέσει, αφού κατά βάθος ήταν εναντίον του και μόλις εύρισκαν ευκαιρία ήταν έτοιμοι για επανάσταση.
Όμως στον περσικό στρατό βρήκε απέναντί του χιλιάδες Έλληνες μισθοφόρους. Στον Γρανικό αναφέρονται 20.000 και στα Γαυγάμηλα 30.000.
Απ’ αυτούς πιάστηκαν 2.000 αιχμάλωτοι τους οποίους ο Αλέξανδρος έστειλε στη Μακεδονία να εργάζονται ως δούλοι, επειδή: «…Έλληνες όντες, εναντία τη Ελλάδι, υπέρ των βαρβάρων εμάχοντο…».
Αυτοί που έμειναν σταθερά δίπλα στον στρατηλάτη ήταν οι Κρήτες, που εκτός από τοξότες (άριστοι στην αντιμετώπιση δρεπανηφόρων αρμάτων και ελεφάντων) υπήρχαν και αρκετοί πεζοί. Ο ιστορικός Πολύβιος αναφέρει: «…Δια τα ενέδρας, τας επιδρομάς, την σύλληψιν αιχμαλώτων, τας νυκτερινάς περιπόλους, καθ’ όλας τας περιπτώσεις καθ’ ας απαιτείται πονηρία και δράσις μικρού αριθμού ανδρών, κατά γην, όπως και κατά θάλασσαν, οι Κρήτες είναι ακαταγώνιστοι».
Και για τους τοξότες προσθέτει: «...Η ταχυβολία των Κρητών τοξοτών ήταν εκπληκτική...».
Οι Κρητικοί θαύμαζαν τον στρατηλάτη αλλά δεν ήθελαν να εκθέσουν και τον πατριώτη τους, για τον οποίο ο ιστορικός Αρριανός γράφει: «...Νέαρχος ο Ανδροτίμου, Κρης, των Αλεξάνδρω τω μεγάλω συστρατευσαμένων, ο διασημότερος...».
Ο Αλέξανδρος, εκτιμώντας την προσφορά της Κρήτης, ίδρυσε πόλιν την οποίαν ονόμασε Κρητόπολιν, όπου κατοίκησαν απόστρατοι Κρήτες και άλλοι που ήλθαν από το νησί. Κανέναν άλλο ελληνικό λαό δεν ετίμησε με τέτοια πράξη. Για την πόλη αυτή ο ιστορικός Διόδωρος γράφει: «…Η αρχαία Κρητόπολις έκειτο επί της οδού της αγούσης από των ακτών της Παμφυλίας, εις Φρυγίαν και εις απόστασιν 5 ωρών προς νότον της Σαλαγούς και 18 προς βορράν της Ατταλείας…».
Αντιδραστικές λοιπόν οι Ελληνικές πόλεις αλλά παρ’ όλα αυτά ο Αλέξανδρος δεν έπαυε να λέει ότι ο πόλεμος εναντίον των Περσών ήταν πόλεμος των Ελλήνων και όχι των Μακεδόνων.
Αυτό φαίνεται και από την επιγραφή που είχαν οι 300 περσικές πανοπλίες που έστειλε στην Ελλάδα προς τιμήν της θεάς Αθηνάς, μετά τη μάχη του Γρανικού: «Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες -πλην Λακεδαιμονίων- από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων».
Έστειλε επίσης πίσω όσα λάφυρα είχαν αρπάξει οι Πέρσες κατά την εισβολή τους στην Ελλάδα. Η στρατιά προχωρεί στα βάθη της Ασίας και ο Νέαρχος, πάντα δίπλα στον αρχηγό, κερδίζει, με την αξία του, ύψιστα αξιώματα.
Όμως το τέλος της εκστρατείας πλησιάζει, ο Ινδός ποταμός είναι το τέρμα. Ο στρατός δεν αντέχει άλλο και οι προετοιμασίες της επιστροφής αρχίζουν. Στο ποτάμι ναυπηγείται στόλος και όλοι προχωρούν προς τις εκβολές του. Ο Αλέξανδρος πίστευε πως η θάλασσα, όπου χυνόταν το ποτάμι, ήταν η ίδια που σχηματίζει τον Περσικό κόλπο, οπότε θα υπήρχε θαλάσσιος δρόμος που από τις εκβολές του Ινδού θα πήγαινε στις εκβολές του Ευφράτη.
Αυτό θα διευκόλυνε τις εμπορικές σχέσεις ανάμεσα στις δύο περιοχές και θα έφερνε σε επαφή λαούς με διαφορετικούς πολιτισμούς.
Αυτό που έμενε να γίνει ήταν το ταξίδι, με τα πολλά του προβλήματα, όπως ανεπαρκείς ναυτιλιακές γνώσεις, ακατάλληλα για μεγάλες θάλασσες πλοία κ.λπ.
Το κυριότερο όμως ήταν ότι οι άνδρες αντιμετώπιζαν με δέος τον άγνωστο ωκεανό. Ποιον θα έβαζε αρχηγό αυτής της προσπάθειας; Ποιος είχε το ανάστημα να κρατήσει την πειθαρχία και να εμψυχώσει τους άνδρες; Ποιος είχε το θάρρος και την ικανότητα να διαλύσει τις προλήψεις των ναυτών; Ποιος είχε τόση αφοσίωση προς τον Αλέξανδρο, να προσπαθήσει να φέρει σε πέρας μια τέτοια αποστολή;
Ο Αλέξανδρος διάλεξε τον πιστό φίλο, τον ατρόμητο Κρητικό, τον Νέαρχο. Ενώ αρχικά, οι αποσπασμένοι στον στόλο στρατιώτες ήταν απρόθυμοι και έντρομοι από την κακοτυχία τους, να ξανοιχτούν στον άγνωστο ωκεανό, μόλις τους μίλησε, ο τόσο κοντά στον στρατηλάτη, ναύαρχος, τον εμπιστεύτηκαν και οι φόβοι διαλύθηκαν. Ο στόλος, 100 πλοίων, με 12.000 πληρώματα και 2.000 διαλεχτούς μαχητές, για ν’ αντιμετωπίζουν τυχόν εξεγέρσεις, φεύγει προς το άγνωστο.
Μεγάλο πρόβλημα ο ανεφοδιασμός σε τρόφιμα και νερό για τόσα άτομα. Για την αντιμετώπισή του, η στρατιά θα προχωρούσε κοντά στην ακτή, όπου θα οργανώνονταν σταθμοί ανεφοδιασμού και το ίδιο θα έκανε και ο στόλος, αν και υπήρχαν αρκετοί κίνδυνοι για τα πλοία να πλησιάζουν κοντά σε άγνωστες παραλίες.
Η στρατιά ξεκίνησε τέλη Αυγούστου 325 π.Χ. και προχώρησε αντιμετωπίζοντας όχι μόνο εχθρικές φυλές αλλά και εχθρικό έδαφος, με φοβερές στερήσεις.
Ο στόλος ξεκίνησε τέλη Σεπτεμβρίου αλλά είχε πολλές καθυστερήσεις αντιμετωπίζοντας φοβερούς ανέμους και άγριες τρικυμίες. Αρχές Νοεμβρίου έπιασαν σε σημείο ανεφοδιασμού με απώλειες τρία πλοία και αρκετές φθορές, τις οποίες αποκατέστησαν εκεί.
Το περιπετειώδες ταξίδι συνεχίστηκε και τελικά έφθασαν στο κατώφλι του Περσικού κόλπου (Στενό του Hormuz). Εκεί κοντά βρισκόταν και η στρατιά και η συνάντηση του Αλεξάνδρου και Νεάρχου έγινε 15 - 20 Δεκεμβρίου. Ακολούθησαν χαρές και γλέντια, με τους στρατιώτες να τους στεφανώνουν και να τους ραίνουν με άνθη.
Ο Αλέξανδρος έδωσε τις εντολές για την πορεία του γυρισμού. Ο στόλος θ’ ακολουθούσε την ανατολική πλευρά του Περσικού κόλπου, θα έφθανε στις εκβολές του Ευφράτη και θα ανέβαινε το ποτάμι έως τα Σούσα.
Φλεβάρη του 324 π.Χ. μπήκε η στρατιά στα Σούσα και χωρίς προβλήματα έφθασε ο στόλος. Εκεί έγιναν μεγάλες γιορτές και παντρολογήματα. Με παρότρυνση του Αλεξάνδρου, εκατό τιτλούχοι παντρεύτηκαν Περσίδες αρχοντοπούλες. Ακόμα και ο ίδιος, αν και είχε ήδη παντρευτεί τη Ρωξάνη, ξαναπαντρεύτηκε τη Στάτειρα, κόρη του Δαρείου. Έδωσε επίσης προίκα σε όλες τις Περσίδες, που έπαιρναν Έλληνες. Στα Σούσα παντρευόταν συμβολικά η Δύση με την Ανατολή (όπως είναι φυσικό, οι στρατιώτες δεν θα περίμεναν να παντρευτούν Περσίδες, ύστερα από τη διαταγή του Αλεξάνδρου αλλά θα είχαν ήδη ενώσει τη Δύση με την Ανατολή!).
Βέβαια υπήρξαν και αντιδράσεις αλλά με πληρωμένα όλα τα χρέη των στρατιωτών και με πλούσια δώρα σε όσους είχαν διακριθεί στις μάχες, τα πνεύματα ηρέμησαν. Από τα Σούσα, ο Αλέξανδρος πήγε στη Βαβυλώνα, όπου και πέθανε τον Ιούνιο του 323 π.Χ., σε ηλικία μόλις 33 ετών.
Οι στρατηγοί μοιράστηκαν την απέραντη αυτοκρατορία και σε λίγο άρχισαν οι μεταξύ τους διαμάχες. Λίγο μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου η Ρωξάνη γέννησε έναν γιο, που χαροποίησε τον στρατό και τον ονόμασαν Αλέξανδρο. Πριν γεννήσει, έφερε στη Βαβυλώνα τη Στάτειρα (με ψεύτικες υποσχέσεις) όπου βρήκε τον θάνατο. Σίγουρα φοβήθηκε μήπως είχε μείνει και αυτή έγκυος, οπότε θα υπήρχαν δύο διάδοχοι!
Το 319 π.Χ. πέθανε ο βασιλιάς της Μακεδονίας Αντίπατρος και τη θέση του πήρε ο Κάσσανδρος. Σε μια περίοδο απουσίας του, οι αντίπαλοί του συμμάχησαν με τον βασιλιά της Ηπείρου, έγιναν κύριοι της κατάστασης και η μητέρα του Αλεξάνδρου, Ολυμπιάδα, επέστρεψε από την Ήπειρο, όπου βρισκόταν, έχοντας υπό την προστασία της τη Ρωξάνη και τον διάδοχο.
Οι Μακεδόνες τους υποδέχθηκαν με χαρά αλλά η Ολυμπιάδα -που ήταν σκληρή γυναίκα- άρχισε τις αντεκδικήσεις προκαλώντας την αντιπάθεια του λαού. Ο Κάσσανδρος επιστρέφει νικητής, θανατώνει την Ολυμπιάδα και περιορίζει τη Ρωξάνη και τον διάδοχο (6ετή) στην Αμφίπολη. Και ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των επιγόνων συνεχίζεται! Τελικά το 311 π.Χ. τα βρίσκουν μεταξύ τους. Ο Κάσσανδρος ορίζεται στρατηγός της Ευρώπης, μέχρι ενηλικιώσεως του διαδόχου.
Όμως δεν κράτησε τον λόγο του και σκότωσε τη μητέρα και τον 12ετή Αλέξανδρο. Έτσι έκλεισε ο κύκλος της οικογένειας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ποιο όμως το τέλος του δικού μας Νεάρχου;
Αυτός βρέθηκε στην αυλή του Αντίγονου, ο οποίος εκτιμώντας τα προτερήματά του, τον έκανε κύριο σύμβουλο του γιου του.
«…Παρακατέστησε δε αυτώ (στον γιο του Δημήτριο τον πολιορκητή) και σύμβουλον, Νέαρχόν τε τον Κρήτα, άνδρα πρεσβύτερον και συναστρατευκότα τω Αλεξάνδρω πάσαν την στρατειάν...».
Ο Νέαρχος υπηρέτησε το ίδιο πιστά, όπως και τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Αντίγονο και τον γιο του, εκτελώντας με αφοσίωση τα καθήκοντα που του είχαν ανατεθεί. Το 312 π.Χ. ο Δημήτριος ηττήθηκε από τον Πτολεμαίο και εκεί πιστεύεται ότι σκοτώθηκε ο μεγάλος Κρητικός.

ΒιβλιογραφIα
- Κ. Παπαρηγοπούλου «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», τόμος Δεύτερος, μέρος πρώτο.
- JOHANN GUSTAV DROUSEN Ρ.Η.Σ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ, «Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου», Έκδοση Τραπέζης Πίστεως, Αθήνα 1993.
- Μιχαήλ Σκούληκα, φιλολόγου «Οι Κρήτες τοξότες από τα μινωικά χρόνια ως τον 17ο αι. μ.Χ.», Αθήνα 2000.


www.haniotika-nea.gr

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

"Κρήτες αεί ψεύσται" Μέρος 2ο



Εξιχνίαση τής προέλευσης τής φράσης στην αρχαιότητα

Καμπουράκη Πατεράκη Ηλέκτρα μαθηματικός

Πηγή: Από την εφημερίδα «Κρητική Επιθεώρηση» της 7-10-09.

Αναδημοσίευση από: http://agonigrammi.wordpress.com/2009/10/19/%CE%BA%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CE%B5%CE%AF-%CF%88%CE%B5%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B9/

Με το θέμα αυτό ασχοληθήκαμε προ ετών, για να αναιρέσουμε τη Νεοπαγανιστική διαστρέβλωση περί τής φράσεως αυτής, και περί τής ουσιαστικής εννοίας τών λόγων τού αποστόλου Παύλου. Όμως διαβάζοντας την εξαιρετική, παρούσα, εκτενέστερη ανάλυση, θεωρήσαμε καλό να την αναδημοσιεύσουμε:

Πρόσφατα συνάδελφος, καθηγητής Αγγλικής φιλολογίας, μου διηγήθηκε ένα περιστατικό το οποίο συνέβη κατά την ξενάγηση που έκανε σε έναν ηλικιωμένο Άγγλο τουρίστα στο φαράγγι της Σαμαριάς. Μετά το πέρασμα του φαραγγιού φθάσανε στην Αγία Ρούμελη, όπου είχανε συμφωνήσει να τους περιμένει μια Βάρκα για να τους μεταφέρει στη Χώρα Σφακίων. Ήταν κουρασμένοι, ταλαιπωρημένοι και το χειρότερο η βάρκα δε βρισκόταν εκεί για να τους παραλάβει. Ο Άγγλος προφανώς εκνευρισμένος έδειχνε την αγανάκτηση του μουρμουρίζοντας στη γλώσσα του και κάποια στιγμή τον άκουσαν να λέει στα ελληνικά «Κρήτες αεί ψεύσται». Παραξενεύτηκαν, γιατί ο Άγγλος δεν μιλούσε ελληνικά και τον ρώτησαν πώς γνωρίζει αυτή τη φράση. Τους απάντησε ότι αυτό το είπε ο Απόστολος Παύλος και ότι υπάρχει και στο ευαγγέλιο.

Το περιστατικό αυτό με ενόχλησε, γι’ αυτό αποφάσισα να ψάξω το θέμα.

Η έρευνα σχετικά με το πότε διατυπώθηκε αρχικά η κατηγορία αυτή μας οδηγεί στην απώτερη αρχαιότητα, στους χρόνους που η αλήθεια εμπλέκεται με το μύθο.

Ο Αλεξανδρινός γραμματικός Ηφαιστίων, που έζησε τον 2ο μ.Χ. αιώνα, αποδίδει την αρχή του «Κρήτες αεί ψεύσται» στην παράδοση. Σύμφωνα με αυτήν ο μυθικός βασιλιάς της Κρήτης Ιδομενέας και εγγονός του Μίνωα, σε διαγωνισμό ομορφιάς ανάμεσα στη θεά Θέτιδα (μητέρα του Αχιλλέα) και την ωραιότατη μάγισσα Μήδεια, στον οποίο ήταν κριτής, ανέδειξε ωραιότερη τη Θέτιδα. Τότε, όπως αναφέρει ο ιστοριογράφος Αθηνόδωρος ο Ερετριεύς, ο οποίος περιγράφει το γεγονός αυτό, η Μήδεια οργίστηκε και είπε: Κρήτες αεί ψεύσται (Μήδειαν δ΄οργισθείσαν ειπείν Κρήτες αει ψεύσται) και μάλιστα η Μηδεία καταράστηκε τον Ιδομενέα να μην πει ποτέ αλήθεια.

Εξ αιτίας λοιπόν του Ιδομενέα και συμφωνά με την παράδοση από τότε οι Κρητικοί θεωρούνται ψεύτες λόγω του περιστατικού αυτού. Ο Ιδομενέας όμως έγινε και δεύτερη φορά αίτιος να χρεωθούν οι συμπατριώτες του αυτό το βαρύ χαρακτηρισμό. Όπως είναι γνωστό, ο Ιδομενέας έλαβε μέρος στον Τρωικό πόλεμο με 80 πλοία και ήταν ένας από τους Έλληνες που κρύφτηκαν μέσα στον Δούρειο Ίππο. Μετά την άλωση ο κλήρος έπεσε σ’ αυτόν να μοιράσει στους Έλληνες τα λάφυρα της Τροίας. Ο Αλεξανδρινός συγγραφέας Πτολεμαίος ο Χένος, που αναφέρεται στα παράδοξα της Ιστορίας με ιστορικό και μυθολογικό περιεχόμενο, λέει σχετικά με αυτό: «Παροιμία εστί το κρητίζειν επί του ψεύδεσθαι, από Ιδομενέως Κρητός ρηθείσα, ος λαχών μερίσαι τοις Έλλησι τα λάφυρα του Ιλίου τα κρείττω εαυτώ περιεποιήσατο».

Δηλαδή: το «κρητίζειν» είναι παροιμία που λέγεται επί ψευδολογίας και έχει την αρχή της στον Κρητικό Ιδομενέα, ο οποίος ορίστηκε να μοιράσει στους Έλληνες τα λάφυρα της Τροίας και κράτησε για τον εαυτό του τα καλύτερα. Αλλά και οι ίδιοι έδωσαν αφορμή να χαρακτηρισθούν ψεύτες, γιατί οι ομηρικοί Κρήτες και οι μετά από αυτούς κατακτητές της νήσου Δωριείς καυχιόνταν για πολλά πράγματα μεταξύ των οποίων και ότι η θεά Αθηνά γεννήθηκε στις όχθες του Κρητικού ποταμού Τρίτωνα, πράγμα που επέσυρε την οργή των Αθηναίων, γιατί και αυτοί διεκδικούσαν τη γέννηση της, με αποτέλεσμα Αθηναίοι ποιητές και ρήτορες να κατηγορούν από τη σκηνή και από το Βήμα τους Κρητικούς και να τους αποκαλούν ψεύτες.

Ισχυρίζονταν ακόμη οι Κρητικοί ότι ο Δίας γεννήθηκε και πέθανε στην Κρήτη και μάλιστα έδειχναν τον τάφο του. Αυτό ήταν απαράδεκτο για τους άλλους Έλληνες που θεωρούσαν τον Δία αθάνατο.

Γι’ αυτό ακριβώς το πράγμα κατηγορεί τους Κρητικούς ο Έλληνας ποιητής και φιλόσοφος Καλλίμαχος που ήκμασε στην Αλεξάνδρεια τον 3ο π. Χ αιώνα και έγραψε αρκετά έργα μεταξύ των οποίων και ύμνους προς διάφορους Θεούς. Στον ύμνο του προς τον Δία, ο οποίος διασώθηκε και πραγματεύεται θρησκευτικά και θεογονικά ζητήματα γράφει:

Κρήτες αεί ψεύσται και γαρ τάφον, ω, άνα, σείο

Κρήτες ετεκτήναντο· συ δ’ ου θανές· εσσί γαρ αεί.

Δηλαδή: Οι Κρητικοί είναι πάντοτε ψεύτες, διότι και τάφο σου, ώ βασιλιά, κατασκεύασαν, συ δε δεν απέθανες, διότι είσαι αθάνατος.

Αλλά και νωρίτερα από την εποχή του Καλλίμαχου, αυτά που υποστήριζαν οι Κρητικοί σχετικά με το Δία ήταν η αιτία ο Επιμενίδης, που έζησε τον 7° π.Χ. αιώνα, να πει τη γνωστή φράση «Κρήτες αεί ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί». Ο Επιμενίδης γεννήθηκε στην Κνωσό ή τη Φαιστό και θεωρούνταν ένας από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας (στη θέση του Περίανδρου του Κορίνθιου). Ήταν μάντης, συγγραφέας και ποιητής και είχε φήμη μεγάλου καθαρτή, Το 612 π.Χ. τον κάλεσαν οι Αθηναίοι, κατά συμβουλή του Μαντείου των Δελφών, να εξαγνίσει την πόλη τους από τον λοιμό που τους βασάνιζε, επειδή οι θεοί είχαν θυμώσει μαζί τους λόγω του Κυλώνειου άγους. Ενώ λοιπόν ο Επιμενίδης εξάγνιζε την πόλη και συγχρόνως προσπαθούσε να συνετισθούν οι Αθηναίοι λέγοντας τους ότι ο Δίας θα τους τιμωρούσε περισσότερο όχι μόνο στην παρούσα αλλά και στη μέλλουσα ζωή, αυτοί του απήντησαν ότι Δίας δεν υπάρχει, διότι οι Κρητικοί λένε ότι απέθανε και ετάφη στην Κρήτη• και μάλιστα έγραψαν στον τάφο του την επιγραφή «Ενταύθα Ζαν κείται, ον Δίαν κικλήσκουσιν», δηλαδή : Εδώ είναι θαμμένος ο Ζευς, τον οποίο ονομάζουν Δία. Τότε, λένε, ο Επιμενίδης, για να αναιρέσει αυτό που υποστήριζαν οι Κρητικοί, (ότι Δίας απέθανε…) δηλαδή να διαψεύσει τους Κρητικούς, απάντησε στους Αθηναίους με ένα μεγαλύτερο ψέμα με τη φράση «Κρήτες αεί ψεύσται κακά θηρία, γαστέρες αργαί».

Ο Επιμενίδης ήταν ένα πρόσωπο που μπλέχτηκε σε θρύλους και μυθικές παραδόσεις, πάντα όμως οι Κρητικοί αναφέρονταν με σεβασμό σ’ αυτόν. Ο ίδιος δεν είχε καλή γνώμη για τους συντοπίτες του αν κρίνουμε από την παραπάνω φράση. Στο κεφάλαιο της μαθηματικής Λογικής, που διδάσκαμε στο Λύκειο, αναφέραμε την πρόταση «Ο Επιμενίδης είπε: Πας Κρης ψεύτης», ως παράδειγμα μη λογικής πρότασης (γιατί δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως αληθής ή μόνο ως ψευδής). Αυτό είναι ένας λόγος να ισχυριστούμε πως ο χαρακτηρισμός «ψεύτες» των Κρητικών δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Όπως και να έχουν τα πράγματα, η δυσφήμηση αυτή των Κρητικών, που αρχικά ξεκίνησε ως μύθος, με τον καιρό έγινε παράδοση και επηρέασε πολλούς και σημαντικούς από τους μεταγενέστερους. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Απόστολος Παύλος, ο οποίος αργότερα, σε επιστολή του προς τον επίσκοπο Τίτο επαναλαμβάνει το χαρακτηρισμό «ψεύτες» προσθέτοντας και τους άλλους χαρακτηρισμούς, που τους θεωρώ άδικους, γιατί οι Κρήτες ασπάστηκαν από νωρίς το χριστιανισμό και την εντολή… ου ψευδομαρτυρήσεις….

Ο Απόστολος Παύλος, που θεμελίωσε και οργάνωσε την εκκλησία της Κρήτης, ήρθε στην Κρήτη δύο φορές. Την πρώτη φορά παρά τη θέληση του το 60 μ.Χ., γιατί, ενώ πήγαινε στη Ρώμη για να δικαστεί, ως ρωμαίος πολίτης που ήταν, το πλοίο με το οποίο ταξίδευε αναγκάστηκε, λόγω κακοκαιρίας, να προσαράξει στους Καλούς Λιμένες, στα νότια του νομού Ηρακλείου (… εις τόπον τινά καλούμενον Καλούς Λιμένας ων εγγύς ην πόλις Λασαία…) όπου παρέμεινε αρκετό διάστημα. Στη Ρώμη δικάστηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Μετά την αποφυλάκιση του ήρθε για δεύτερη φορά στην Κρήτη μαζί με τον συνεργάτη του Τίτο. Η παραμονή στο νησί ήταν σύντομη. Ανέθεσε την οργάνωση της εκκλησίας στον Τίτο τον οποίο και χειροτόνησε πρώτο επίσκοπο Κρήτης στην πρωτεύουσα της Γόρτυνα, του έδωσε μάλιστα εντολές και οδηγίες, και έφυγε για να συνεχίσει το αποστολικό του έργο. Αργότερα στην επιστολή του προς Τίτον αναφέρει «… Δι’ αυτό σε αφήκα εις την Κρήτην, δια να συμπληρώσεις όσα παρέλειψα..». και εφιστά την προσοχή του να είναι προσεκτικός με τους Κρητικούς και ιδίως να καταπολεμούνται οι ψευτοδιδάσκαλοι, γράφοντας του: «Είπε τις εξ αυτών ίδιος αυτών προφήτης, Κρήτες αεί ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί» Δηλαδή: Είπε κάποιος από τους Κρητικούς, που τον έχουν ως προφήτη τους (προφανώς εννοεί τον Επιμενίδη) ότι οι Κρήτες είναι πάντοτε ψεύτες, κακά θηρία, άνθρωποι που θέλουν να τρώγουν πολύ χωρίς να εργάζονται.

Και συνεχίζει: «Η μαρτυρία αύτη εστίν αληθής, δι’ ην αιτίαν έλεγχε αυτούς αποτόμως, ίνα υγιαίνωσιν εν τη πίστει». Έτσι λοιπόν ο Απόστολος Παύλος επανέλαβε αυτό που είχε πει σχεδόν 700 χρόνια πριν ο Επιμενίδης.

Ο Κ. Σάθας αναφέρει πως ο Κρητικός λόγιος Ζαχαρίας Σκορδύλης ο Μαραφαράς ανασκεύασε με λογικά επιχειρήματα, που δείχνουν την πολυμάθεια του, το Κρήτες αεί ψεύσται… σε εργασία του με τίτλο: «Ζαχαρία Μαραφαρά πρεσβυτέρου, Ερμηνεία εις το «Κρήτες αεί ψεύσται» κ.λ.π.

Πάντως και σήμερα ακόμη δεν έχουμε απαλλαγεί από αυτή την κακή φήμη, αφού και τα σύγχρονα Λεξικά αναφέρουν μεταξύ άλλων: Κρητίζειν = Φέρομαι ως Κρης, ψεύδομαι, εξαπατώ, και την παροιμία «προς Κρήτα κρητίζειν» που λέγεται με την έννοια: εξαπατά κάποιος τον απατεώνα.


www.oodegr.com

Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

Οι Κρητικοί, ο Παύλος και ο Επιμενίδης

"Κρήτες αεί ψεύσται" Μέρος 1ο


Όταν οι Νεοπαγανιστές κατηγορούν τον Παύλο, ότι δήθεν έβρισε τους Κρητικούς, αυτό που αποφεύγουν να πουν, (ή το αγνοούν), είναι ότι ο Παύλος επανέλαβε τα λόγια ΔΙΚΟΥ ΤΟΥΣ ιερέα!!!

Το χωρίο της επιστολής του Αποστόλου Παύλου προς τον Τίτο, στο πρώτο κεφάλαιο, έχει ως εξής:

12. Είπε τις εξ αυτών ίδιος αυτών προφήτης: "Κρήτες αεί ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί". 13. Η μαρτυρία αύτη εστίν αληθής. Δι' ην αιτίαν έλεγχε αυτούς αποτόμως, ίνα υγιαίνωσιν εν τη πίστει, 14. μη προσέχοντες Ιουδαϊκοίς μύθοις και εντολαίς ανθρώπων αποστρεφομένων την αλήθειαν.


Τα παραπάνω σημαίνουν τα εξής σε ελεύθερη απόδοση:

12. Είπε κάποιος απ' αυτούς, δικός τους προφήτης: "Οι Κρητικοί πάντα ψεύτες, κακά θηρία, στομάχια που θέλουν να τρώνε πολύ χωρίς να εργάζονται. 13. Η μαρτυρία αυτού του προφήτη είναι αληθινή. Για το λόγο αυτό, να τους ελέγχεις απότομα, ώστε να κρατούν την υγεία τους στην πίστη, 14. και να μην προσέχουν Ιουδαϊκούς μύθους και εντολές ανθρώπων που γυρίζουν την πλάτη στην αλήθεια.

Ας δούμε τώρα τα πλαίσια στα οποία το γράφει αυτό ο Παύλος:

Τα λέει αυτά στον Τίτο, επίσκοπο Κρήτης. Εκεί ενωρίς άκμασε η Χριστιανική Εκκλησία, γιατί υπήρχε Ιουδαϊκή κοινότητα. Και όπως είναι γνωστό, οι Χριστιανοί χρησιμοποιούσαν τις Εβραϊκές συναγωγές ως γέφυρα για να διαδώσουν το Ευαγγέλιο. Το ότι μιλάει για ανθρώπους που είχαν σχέση με την Ιουδαϊκή κοινότητα, το βλέπουμε στο εδάφιο 14 εδώ, (αλλά φαίνεται ακόμα καθαρότερα στο εδάφιο 10). Δεν μιλάει εκεί για Ελληνικούς μύθους, αλλά για Ιουδαϊκούς μύθους, και "εντολές ανθρώπων", προφανώς αναφερόμενος στη μανία των Εβραίων με Ταλμουδικές ανθρωποποίητες παραδόσεις κανόνων για το κάθε τι.

Αν διαβάσουμε τα προηγούμενα που γράφει στον Τίτο, θα δούμε ότι ο Τίτος αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα, εξ' αιτίας της κακής διαγωγής των μελών της τοπικής Χριστιανικής Εκκλησίας, που προφανώς σε μεγάλο μέρος προήρχοντο από τον Ιουδαϊσμό κατά το εδάφιο 14. Άρα, το παράπονο τού Παύλου, στρέφεται κυρίως σε μέλη της Χριστιανικής Εκκλησίας, γι' αυτό λέει και στον Τίτο να τους ελέγχει απότομα, γιατί ήταν "παχύδερμα", και δεν καταλάβαιναν με το καλό.

Ο Παύλος δικαιολογεί αυτή την παρότρυνσή του προς τον Τίτο, για "απότομο έλεγχό" τους, με ένα ρητό, που είχε πει ένας απ' αυτούς, δηλαδή ένας Κρητικός. Το ρητό αυτό είναι: "Κρήτες αεί ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί". Ο Παύλος, γνώστης της Ελληνικής παιδείας, παραθέτει εδώ από τον Επιμενίδη. Ο Επιμενίδης ήταν ιερέας και προφήτης στην Κνωσσό, γύρω στον 6ο αιώνα π.Χ., και είχε πει αυτό το ρητό στο σύγγραμμά του περί Χρησμών. Σήμερα αυτό το σύγγραμμα έχει χαθεί, όμως αργότερα ο Καλλίμαχος χρησιμοποίησε τμήμα του στον ύμνο του προς τον Δία.

Χρησιμοποιεί λοιπόν ο Παύλος εδώ ένα ρητό, με το οποίο συμφωνεί και ο ίδιος, ώστε να μην πουν οι Κρητικοί ότι τους κατηγορεί αυτός. Τους δείχνει τις κακές συνήθειες του τόπου τους, από την αρχαιότητα, κάτι που προφανώς είχε επιδράσει και στην Εβραϊκή συναγωγή, και στην Χριστιανική Εκκλησία. Και κάτι που επεβίωσε εν μέρει ως τις ημέρες μας. Αναφέρομαι στο: "θηρία κακά". Γιατί παρά την παρουσία της Εκκλησίας της αγάπης, του Χριστιανισμού στην Κρήτη, για 2000 χρόνια, ακόμα υπάρχουν εκεί ΒΕΝΤΕΤΕΣ.

Φυσικά ο Παύλος αναφέρεται στην πλειονότητα, και όχι σε όλους τους Κρήτες. Διαφορετικά δεν θα έλεγε στον Τίτο να επιλέξει πρεσβυτέρους με τα καλά χαρακτηριστικά που αναφέρει (εδάφια 7-9). Ο Παύλους μιλούσε για τα κακά χαρακτηριστικά του τόπου, τα οποία είχαν τόσο οι άπιστοι, όσο και οι πιστοί, και ταλαιπωρούσαν τον Τίτο, που δεν μπορούσε να τους βάλει σε τάξη.

Αν λοιπόν κάποιος θέλει να κατηγορήσει τον Παύλο για την παροιμία αυτή, ας κατηγορήσει πρώτο τον Επιμενίδη, και φυσικά και όσους αρχαίους ενέπνευσαν τον Επιμενίδη να πει αυτή την παροιμία.


www.oodegr.com


Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Βιομηχανία “βιασμών” για αποζημιώσεις


ΑΠΟ ΤΟΥΡΙΣΤΡΙΕΣ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ


Ελένη Φουντουλάκη

Πληθαίνουν οι καταγγελίες για βιασμούς - “μαϊμού” στα Χανιά, που οργανώνουν επιτήδειες τουρίστριες, οι οποίες σκηνοθετούν τον “βιασμό” τους με θύματα ανυποψίαστους ντόπιους ή αλλοδαπούς, με σκοπό να εισπράξουν υψηλές χρηματικές αποζημιώσεις από τις ασφαλιστικές εταιρείες στις χώρες τους.

Στα Χανιά τις τελευταίες μέρες έχουν γίνει έξι καταγγελίες για βιασμούς τουριστριών, από τις οποίες ωστόσο, μετά τις ιατροδικαστικές εξετάσεις που ακολούθησαν, αποδείχτηκε ότι μόνο η μία ήταν αληθής και οι υπόλοιπες ψευδείς.
Μάλιστα, οι περισσότερες καταγγελίες είναι από τουρίστριες που προέρχονται από χώρες όπως η Νορβηγία, η Δανία και η Σουηδία.
Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή Χανίων κ. Σταμάτη Μπελιβάνη, "τις τελευταίες 15-20 μέρες είχαμε πάνω από έξι περιπτώσεις καταγγελιών για βιασμούς. Όλες οι κοπέλες ήταν αλλοδαπές και οι περισσότερες προέρχονταν από την Βόρεια Ευρώπη. Έπειτα από τις σχετικές ιατροδικαστικές εξετάσεις που ακολούθησαν, διαπιστώθηκε ότι μόνο σε μια περίπτωση Πολωνέζας η οποία διαμένει μόνιμα και εργάζεται στα Χανιά, υπήρξε πράγματι βιασμός. Όλες οι άλλες καταγγελίες ήταν ψεύτικες".
"Έπειτα από κάθε καταγγελία για βιασμό στην Ασφάλεια, στο πλαίσιο της προανάκρισης πάντα, διενεργείται κατόπιν ιατροδικαστική εξέταση η οποία είναι καθοριστική για την προφυλάκιση, την καταδίκη ή όχι του δράστη. Κατόπιν των εξετάσεων οι περισσότερες ήταν αρνητικές", επεσήμανε.
Όπως ανέφερε ο κ. Μπελιβάνης, δεν πρόκειται για ένα σπάνιο φαινόμενο, απλώς την τελευταία περίοδο έχει ενταθεί καθώς η οικονομική κρίση επηρεάζει και τα κράτη της Βόρειας Ευρώπης. Σε ορισμένες χώρες υπάρχουν ασφαλιστικές εταιρείες με καλύψεις και αποζημιώσεις σε περιπτώσεις βιασμών. Το ιστορικό είναι πάντα το ίδιο και το αυτό: Ορισμένες κοπέλες ασφαλίζονται πριν φύγουν από το κράτος τους σε περίπτωση βιασμού ή κάποιου άλλου ανάλογου γεγονότος και επιστρέφοντας πίσω εισπράττουν τις αποζημιώσεις: "Συνήθως έρχονται για τις διακοπές τους και μία ή δύο μέρες πριν φύγουν, αφού έρθουν σε σεξουαλική επαφή με κάποιον, προχωρούν σε καταγγελία και επιστρέφοντας πίσω στη χώρα τους, προσπαθούν να αποζημιωθούν".
Σύμφωνα με τον κ. Μπελιβάνη, το 80% των καταγγελιών υποτιθέμενων "βιασμών" που λαμβάνουν χώρα στα Χανιά, προέρχονται από κοπέλες, υπηκόους Νορβηγίας, Δανίας και Σουηδίας.
"Αυτό το φαινόμενο ίσχυε ανέκαθεν απλώς έχει ενταθεί περισσότερο και γίνεται πιο συχνό λόγω της οικονομικής κρίσης που πλήττει τα συγκεκριμένα κράτη", κατέληξε ο κ. Μπελιβάνης.


www.haniotika-nea.gr