Η Στέγη του κοριτσιού στον Άγιο Νεκτάριο Χανίων

Με την ευλογία του Αγίου Νεκταρίου, την αγάπη των πιστών και την καθοδήγηση της μακαριστής ευλαβούς χριστιανής Μαρίκας Κουφάκη, πρωτεργάτριας και δημιουργού του Ιδρύματος «Η στέγη του κοριτσιού» στον Άγιο Νεκτάριο, φιλοξενήθηκαν εκατοντάδες άπορα, εγκαταλελειμμένα ή ορφανά κορίτσια, τα οποία - εκτός του ότι εξελίχθηκαν σε καλές νοικοκυρές - μορφώθηκαν και παντρεύτηκαν με ανάλογη προίκα που τους πρόσφερε το Ίδρυμα για να ζήσουν τη νέα ζωή τους με ακόμα περισσότερη ευτυχία.

“Η Μαρίκα Κουφάκη έφυγε πριν από λίγα χρόνια από τη ζωή ευτυχισμένη για το έργο το οποίο επιτέλεσε με πίστη όλα αυτά τα χρόνια”, επεσήμανε ο παπά -Μανώλης Δερμιτζάκης, προϊστάμενος του Ναού και πρόεδρος του Ιδρύματος.

Μας ξενάγησε στο Ίδρυμα συνεχίζοντας την αφήγηση με την απλότητα που τον διακρίνει γνωστοποιώντας μας ιστορικά στοιχεία, που καταγράψαμε: “Η προσφορά της Μαρίκας Κουφάκη θα μείνει γραμμένη με χρυσά γράμματα στα εκκλησιαστικά δρώμενα του νομού μας.

Εκατοντάδες ευτυχισμένες μητέρες σήμερα, όπως και πάρα πολλά άλλα κορίτσια πέτυχαν επαγγελματικά στη ζωή τους έχοντας ανατραφεί στο Ίδρυμα, που εκείνη δημιούργησε με την ευλογία του πνευματικού της πατέρα, Αμφιλοχίου του Μακρή.

Ο πατέρας Αμφιλόχιος, ήταν αρχιμανδρίτης, υπήρξε και ηγούμενος στη Μονή της Πάτμου, ενώ είχε πνευματικό του τον Άγιο Νεκτάριο στην Αίγινα.

Ερχόταν τακτικά στα Χανιά και εξομολογούσε πιστούς και κατά την παραμονή του στην πόλη μας τον φιλοξενούσε η μακαριστή Μαρίκα με τον σύζυγό της στο σπίτι τους.

Έτσι, λοιπόν, με τον πατέρα Αμφιλόχιο είχαν αποκτήσει μια πνευματική σύνδεση. Επειδή ο γέροντας είχε πρόσβαση στο Μοναστήρι του Αγίου Νεκτάριου στην Αίγινα, κατάφερε να πάρει ένα τεμάχιο των ιερών λειψάνων του, ένα σπόνδυλο και να τον φέρει το 1960 στα Χανιά, στο σπίτι της μακαριστής Μαρίκας.

Στη συνέχεια, έγινε ο Αγιασμός και έβαλαν τον θεμέλιο λίθο για την ανέγερση του Ναού αφιερωμένου στον Άγιο Νεκτάριο, ο οποίος - να σημειωθεί - ως βασικό κτήριο αποπερατώθηκε μέσα σε δύο χρόνια και έγινε Ενορία.

Ήταν η πρώτη εκκλησία που κτίσθηκε στην μνήμη του Αγίου Νεκταρίου σε όλο τον κόσμο. Για να καθιερωθεί κάποιος σε Άγιο, βλέπουμε πρώτα τις ενέργειες του Θεού. Τι θα υποδείξει ο Θεός σε μας γι’ αυτόν τον άνθρωπο.

Και στον Άγιο Νεκτάριο έχουμε πάρα πολλά σημεία από την αφθαρσία του λειψάνου του, από την ευωδία και τα θαύματα που έγιναν από την πρώτη μέρα που κοιμήθηκε, το έτος 1920. Η εκκλησία μας ξεκίνησε να κτίζεται το 1960, πριν ακόμα γίνει η επικύρωση από το Οικουμενικό Πατριαρχείο για να χαρακτηρισθεί ως Άγιος ο π. Νεκτάριος της Μονής της Αιγίνης.

Η προσήλωση της μακαριστής Μαρίκας από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής της ήταν ένας αγώνας προσφοράς και αγάπης για τους φτωχούς, τους άρρωστους και τα ορφανά.

Ίδρυσε στην αρχή έναν Χριστιανικό Σύλλογο, ο οποίος παράλληλα με την Ενορία ξεκίνησε ένα πολύ μεγάλο κοινωνικό έργο με διασυνδέσεις σε χριστιανούς σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η αλληλογραφία αυτή υπάρχει στο αρχείο μας και είναι όλα αυτά τα γράμματα που βλέπετε εδώ μέσα. Δεν υπήρχε τα χρόνια εκείνα άλλος τρόπος επικοινωνίας με τους απανταχού ευρισκομένους χριστιανούς.

Με το μικρό υστέρημα τους που έστελναν στη μακαριστή Μαρία και τον Ναό του Αγίου Νεκταρίου αποτελείωσε η εκκλησία και τα πέριξ αυτής κτήρια που στεγάζουν «Τη στέγη του κοριτσιού» και το Μουσείο κεντημάτων και λοιπών χειροτεχνιών.

Συνεχίζοντας το σπουδαίο έργο της μακαριστής Μαρίας φιλοξενούμε σήμερα 20 κορίτσια με τα μικρότερά μας να είναι 3 και 4 χρονών.

Οι ανάγκες μας είναι μεγάλες διότι εκτός από τη φιλοξενία και τα έξοδα των σπουδών τους έχουμε εργαζόμενες που φροντίζουν για τη σωστή λειτουργία και το πρόγραμμα του εξωτερικού συσσιτίου σε 40 – 50 οικογένειες φτωχών συνανθρώπων μας, όπως και τη συντήρηση όλων αυτών των κτηρίων, που φτιάχτηκαν με την αγάπη των πιστών.

Δύο από τους ευεργετημένους του Ιδρύματος είναι ο σημερινός μας μητροπολίτης κ. Δαμασκηνός με τον αδελφό του π. Αμφιλόχιο ηγούμενο στη Μονή της Αγίας Τριάδας, καθόσον, η μητέρα τους η μακαριστή Αντωνία, που έμενε στη γειτονιά μας, έμεινε χήρα σε μικρή ηλικία με τρία ανήλικα παιδιά.

Η μακαριστή Μαρίκα, λοιπόν, αγκάλιασε την οικογένεια, το κορίτσι το έβαλε μέσα στο Ίδρυμα και τ’ αγόρια τα προώθησε στην Πατμιάδα Σχολή…”

www.romfea.