Συία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Συία ήταν αρχαία πόλη της νοτιοδυτικής Κρήτης. Βρίσκεται στο χωριό Σούγια, 70 χιλιόμετρα νότια των Χανίων.

Όπως και η Λισός η Συία αποτελούσε ευρύχωρο και ασφαλές επίνειο της Ελύρου. Ο Στράβωνας ονομάζει την πόλη «Σύβα». Το όνομά της πιθανόν να προέρχεται από την αρχαία λέξη Συς που σημαίνει χοίρος, εξαιτίας της πιθανής ύπαρξης δασών βελανιδιάς τα οποία αποτελούν τη βασική τροφή των χοίρων. Η Συία γνώρισε άνθηση κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής και πρώτης Βυζαντινής περιόδου. Υπάρχουν ρωμαϊκά ερείπια και τρεις παλαιοχριστιανικές βασιλικές. Πιθανόν η πόλη να καταστράφηκε να καταστράφηκε από τους Σαρακηνούς. Ο Ρόμπερτ Πάσλεϊ (Robert Pashley) εντόπισε στα βορειοδυτικά της Ελύρου ερείπια ρωμαϊκού δικτύου ύδρευσης και λουτρών. Στη Συία υπάρχουν επίσης ερείπια αρχαίων κτιρίων, τειχών, θολωτών τάφων και θεμέλια ρωμαϊκών σπιτιών.

Η Συία είχε δημιουργήσει οικονομική ένωση με την Υρτακίνα, την Έλυρο, τη Λισσό και την Τάρρα, ενώ συμμετείχε και στην Ένωση των Ορέων τον 3ο αιώνα π.χ. α, μια ομοσπονδίας ορεινών πόλεων όπου τα μέλη της απολάμβαναν ανεξαρτησία αλλά είχαν κοινή εσωτερική και εξωτερική πολιτική^[1]. Η ομοσπονδία αυτή αποτελούνταν από τις πόλεις Λισό, Συία, Ποικιλασσός, Τάρρα, Υρτακίνα και Έλυρος^[2].