Στην πραγματικότητα "η ομογενής συγγραφέας και καθηγήτρια της ιστορίας Μαρία Κωσταδοπούλου-Χιλλ, με το νέο της βιβλίο "Diggers and Greeks", επιχειρεί να ρίξει φως στους πραγματικούς λόγους που ώθησαν την Αυστραλία να στείλει στρατό στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάζει η συγγραφέας:
*Το 83% των Αυστραλών που συνελήφθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου από τους Γερμανούς και τους Ιταλούς, αιχμαλωτίστηκαν στην Ελλάδα.
*Η Αυστραλία δεν παρασημοφόρησε ποτέ με ειδικό μετάλλιο τους Αυστραλούς που πολέμησαν στην Ελλάδα και τους απαγόρευε να φορούν στις παρελάσεις το μετάλλιο που τους έδωσε η Ελλάδα.
*Ο ελληνικός λαός, ειδικά, στην Κρήτη, έσωσε χιλιάδες Αυστραλούς από τους Ναζί.
Η Μαρία Κωσταδοπούλου-Χιλ, που έχει ειδικευτεί με τη "στρατιωτική ιστορία", λέει πως προσέγγισε το όλο θέμα από τη σκοπιά των ανθρωπίνων σχέσεων και όχι από την καθαρά στρατιωτική.
Η ίδια επισημαίνει πως όλα τα βιβλία που γράφτηκαν έως τώρα, εστίασαν την προσοχή τους στην αυστραλιανή εκδοχή των πραγμάτων και αγνόησαν την ελληνική.
Στο βιβλίο της η ομογενής αναλύει πώς σφυρηλατήθηκαν οι άρρηκτοι δεσμοί μεταξύ Ελλήνων και Αυστραλών παρά τα προβλήματα επικοινωνίας και τις διαφορετικές κουλτούρες.
"Ο ελληνικός λαός αγκάλιασε τους Αυστραλούς που πολέμησαν στο ελληνικό έδαφος κι αυτό δεν το λησμόνησαν ποτέ", λέει η συγγραφέας και προσθέτει:
"Με ενοχλεί βαθύτατα το γεγονός πως η παρουσία των Αυστραλών στην Ελλάδα και ειδικά στην Κρήτη δεν αναγνωρίστηκε όπως της άξιζε από την αυστραλιανή πολιτεία. Ίσως γιατί ήταν μια απόβαση αυτοκτονίας με τον τρόπο που τους έστειλαν στην Κρήτη και αρκετοί, όσους δεν μπόρεσαν να σώσουν οι Κρητικοί, κατέληξαν αιχμάλωτοι των Γερμανών".
Ο καθηγητής Ιστορίας του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου και επίσημος ιστορικός Ντέϊβιντ Χορν λέει για το βιβλίο της Μαρίας Κωσταδοπούλου-Χιλ:
"Αρκετές μελέτες για τη συμμετοχή των Αυστραλών στην ελληνική εκστρατεία αγνοούν την ελληνική συμβολή. Το βιβλίο της Μαρίας φωτίζει και αυτή την εκδοχή. Έχει καταπληκτικές ιστορίες των σχέσεων που δημιουργήθηκαν μεταξύ του ελληνικού λαού και των Αυστραλών στρατιωτών".
Η ομογενής ιστορικός αφιέρωσε έξι χρόνια, ξεσκονίζοντας τα αυστραλιανά και τα ελληνικά αρχεία, για να γράψει το βιβλίο της και μίλησε με πολυάριθμους επιζώντες.
Το συμπέρασμά της;
"Οι περισσότεροι Αυστραλοί στρατιώτες, από όσους δεν είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι, πήραν τη διαταγή να πολεμήσουν στην πρώτη γραμμή, αυτή τη φορά στην Κρήτη. Να υπερασπιστούν το νησί χωρίς εφόδια, χωρίς όπλα και πυρομαχικά. Η επιχείρηση στην Κρήτη διάρκεσε δέκα μέρες και είχε ως κατάληξη, τη σύλληψη άνω των 3.000 Αυστραλών στρατιωτών, το θάνατο 6.000 πολιτών, την πυρπόληση χωριών, πράγμα που ανάγκασε πολλούς Κρήτες να ζουν σε καλύβες και σπηλιές για πολλά χρόνια μετά τον πόλεμο", λέει και συμπληρώνει:
"Η επίλεκτη 5η μεραρχία των Κρητών είχε αποσπαστεί για να πολεμήσει στο Αλβανικό μέτωπο. Έτσι μόνο άπειροι νεοσύλλεκτοι από την Ελλάδα, γέροι, γυναίκες και παιδιά, είχαν μείνει για να υπερασπιστούν, μαζί με τους συμμάχους, το νησί. Επιπλέον, κακή στρατηγική από μέρους των βρετανών συμμάχων, είχε ως αποτέλεσμα οι Αυστραλοί και οι Κρήτες να βρεθούν σε μια απίστευτα δύσκολη θέση.
Ο Νεοζηλανδός στρατηγός Μπέρναρντ Φρέϊμπεργκ, υπεύθυνος για την υπεράσπιση του νησιού, δεν άκουσε τη συμβουλή που του δόθηκε αναφορικά με το πότε και πού θα γίνονταν οι επιθέσεις των Γερμανών, με αποτέλεσμα το αεροδρόμιο του Μάλεμε, στη δυτική πλευρά του νησιού, κοντά στα Χανιά, να κυριευτεί την πρώτη μέρα, ανοίγοντας το δρόμο στους Γερμανούς να καταλάβουν το νησί.
Χαρακτηριστικό ότι, ενώ ο Αυστραλός αντισυνταγματάρχης Ίαν Κάμπελ, υπεύθυνος για την υπεράσπιση του αεροδρομίου του Ρεθύμνου, εφάρμοσε μια καταπληκτική στρατηγική, αναγκάστηκε να παραδοθεί γιατί δεν είχε αρκετά πολεμοφόδια. Η ειρωνεία δε είναι ότι ενώ η ηρωική άμυνα των Αυστραλών στο Ρέθυμνο παραμένει σχετικά άγνωστη και δεν αναγνωρίζεται στην Αυστραλία, στην Κρήτη τον Ίαν Κάμπελ τον έκαναν επίτιμο πολίτη και σε πολλούς δρόμους έδωσαν το όνομά του, όπως επίσης και άλλων Αυστραλών αγωνιστών".
Την απάντηση στο ερώτημα "γιατί η συμμετοχή των Αυστραλών στην υπεράσπιση της Ελλάδας και της Κρήτης μένει στο περιθώριο", τη δίνει, κατά την ιστορικό, ένας Αυστραλός παλαίμαχος, ο οποίος της είπε ότι "τόσο η βρετανική όσο και η αυστραλιανή κυβέρνηση ντρέπονται για τα όσα έγιναν τότε. Αυτό δεν εκπλήσσει, ιδιαίτερα όταν έγινε γνωστό ότι η Αυστραλία υπάκουσε στην προτροπή της Βρετανίας να στείλει στρατεύματα σε μια μάχη που ήταν εκ των πραγμάτων χαμένη και αργότερα στην Κρήτη, χωρίς πολεμοφόδια και από αέρος κάλυψη".
"Στο κάτω-κάτω, κανείς δεν θέλει να βγάλει τα βρώμικά του στο σχοινί, έστω και εβδομήντα χρόνια αργότερα. Αυτό, όμως, από μόνο του, δεν είναι αρκετό για μια πιο εξονυχιστική έρευνα;"
πηγή:www.athina984.gr
Πολύ καλό Γιώργο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα το κρατήσω!
Να είσαι καλά.